Noorwegen | Een week Back to Basic!

Noorwegen | Een week Back to Basic!

Mijn eerste bijeenkomst met Back to Basic, we gingen naar Noorwegen. Deze week mocht ik mee om Back to Basic beter te leren kennen en zodat zij mij beter konden leren kennen. Dit alles met het oog op een eventuele samenwerking in de toekomst. Net als de jongeren had ik weinig informatie ontvangen voordat we gingen. Het voelde best spannend. Praktische vragen spookten door mijn hoofd, was mijn slaapzak wel warm genoeg? Had ik voldoende of misschien wel te veel kleding mee? En zou ik fysiek de tocht wel aan kunnen? Zoals wel vaker als ik mijzelf ergens zorgen over maak is het allemaal goed gekomen. Toen we eenmaal op pad waren verliep het allemaal soepel.

Klaar voor de start

De week begon op een parkeerplaats in het Zuiden van het land. De jongeren namen afscheid van hun ouders/verzorgers en keken elkaar zenuwachtig aan. Sommigen rookten nog hun laatste sigaret voordat ze het busje in stapten. Het eerste uur was het bijna ongemakkelijk stil in het busje. Iedereen moest nog een beetje aan elkaar wennen en staarde vooral in stilte uit het raam. Ongetwijfeld spookten er allemaal gedachten door de hoofden van de jongeren. Spannend is een eerste rit wel te noemen. Toen de jongeren zelf hun Play list mochten samenstellen voor de rit werd de stilte snel verbroken. Luid mee zingend op Nederlandstalige rap muziek gecombineerd met heftige straattaal zetten we onze weg voort richting Denemarken om hier met de boot over te gaan naar Noorwegen.

De eerste dag

Na een heftige heenreis stond iedereen in de ochtend toch vol energie klaar voor wat zou komen. Iedere dag kregen we net genoeg informatie om te weten wat we zouden gaan doen en wat we mee moesten nemen. Te veel details worden achter wegen gelaten. Het heeft namelijk geen zin om je nu al druk te maken over wat over een paar dagen misschien gaat gebeuren. Leven in het nu en in dit moment stond erg centraal in deze week. Op de eerste dag maakten we kennis met twee nieuwe sporten sneeuwschoen wandelen en langlaufen. De jongeren en coaches mochten na deze kennismaking kiezen op welke van deze twee manieren ze zichzelf de komende dagen wilde verplaatsen. Zelf ging ik voor de veilig keuze sneeuwschoenwandelen. Voor mij zat er namelijk al uitdaging genoeg in het dragen van mijn eigen backpack vol met kampeer spullen. Het leren van een nieuwe sport paste hier in mijn ogen niet helemaal bij. Achteraf jammer, want het bleek wel de saaiste optie en de tocht fysiek niet zwaar.

Het proces

Een week intensief met elkaar op pad. Zowel fysiek als mentaal hebben de jongeren groei door gemaakt. Het delen van een redelijk zware activiteit zorgt voor een sterke band. Omdat de jongeren de afgelopen week veel steun aan elkaar gehad hebben zijn ze een groep geworden. Een groep die persoonlijke dingen met elkaar gedeeld heeft. Een hand uit steken om op te staan na een val zorgde voor vertrouwen en gaf steun. Tegenover elkaar emoties durven tonen en zien dat je niet de enige bent die zich zo voelt of dit heeft mee gemaakt zorgt voor erkenning. Naast al deze mooie dingen en zware dingen was er ook veel ruimte voor lol en plezier. De groep gaat elkaar het komende half jaar bij meerdere activiteiten zien. Daarnaast doorlopen ze een individueel traject met hun coach. Ook hun ouders/verzorgers worden aan het werk gezet in een traject speciaal gericht op hun.

Weer terug naar huis

Het afscheid was een beetje raar. Omdat je een week lang erg intensief samengewerkt en geleefd hebt is. Zelf krijg ik na een bijzondere week vaak last van een wat ik zelf noem, “Kamp kater”. Dan wil ik weer terug naar de mensen waar mee ik op pad was. Deze keer was het anders… Toen de liefste mij op zondag avond om half twaalf op kwam halen in Eindhoven was ik echt blij hem te zien. Na een week lang geen contact gehad te hebben, want ja ook wij hadden geen ontvangst of tijd om een bericht te sturen, was het fijn om weer samen te zijn. Na een halve week back to basic in een hutje in de middle of nowhere geleefd te hebben, waar je zelf water uit het meer moest halen en het toilet een gat in de grond was schrok ik van ons grote huis. Wat een luxe, we hebben en werken er nog steeds hard voor maar keek ik na een week Noorwegen anders naar mijn eigen situatie. Hier met mijn lief in Helmond heb ik geen huis maar een thuis, en dat is een rijkdom waar ik iedere dag van geniet!

Mijn eerste week met Back to Basic was een intensieve, interessante en bijzondere week. Het was een week waarin ik nieuwe dingen over mijzelf geleerd heb, oude gewoonten afgezworen heb maar ook mijn eigen krachten heb leren kennen. Fysiek en mentaal zijn wij tot veel meer in staat dan dat we soms zelf denken. We moeten het geloven, er voor gaan en doorzetten zo kunnen we onszelf soms doen verbazen over onze eigen kracht! De jongeren wens ik veel kracht en wijsheid toe voor hun traject bij back to basic. Want helaas zal ik er niet bij zijn om deze met hun te doorlopen.